Atak paniki podczas rezonansu: kompleksowy przewodnik psychologiczny i praktyczne porady

Zrozumienie ataku paniki i lęku przed rezonansem magnetycznym

Ta sekcja definiuje i analizuje fenomen ataku paniki oraz specyficzny lęk związany z badaniem rezonansem magnetycznym. Przybliża mechanizmy fizjologiczne i psychologiczne leżące u podstaw tych reakcji, wyjaśniając, dlaczego ciasne, hałaśliwe środowisko skanera MRI może wywołać intensywne stany lękowe. Omówimy kluczowe objawy i różnice między atakiem paniki a innymi dolegliwościami, aby zapewnić pełne zrozumienie tego złożonego problemu.

Atak paniki to intensywna reakcja organizmu na stresor. Może on być wywołany sytuacją, problemem w pracy lub fobią. Napad lęku pojawia się nagle i nieoczekiwanie. Powoduje gwałtowny wzrost poziomu adrenaliny. Organizm musi się zaadaptować do reakcji walki lub ucieczki. Podczas ataku serce bije szybciej. Krew odpływa z niepotrzebnych obszarów, co powoduje bladość skóry oraz uczucie zimnego potu. Objawy mogą ustąpić po kilku minutach. Mogą także trwać dłużej, zwykle osiągając szczyt w ciągu kilku do kilkunastu minut. Przykładem nagłego pojawienia się może być sytuacja, kiedy znajdujesz się w zatłoczonym miejscu. Niespodziewanie odczuwasz duszność i kołatanie serca. W trakcie napadu mogą wystąpić zawroty głowy, dezorientacja, mrowienie oraz drętwienie kończyn. Pojawia się także uczucie ciasnoty w klatce piersiowej. Możliwe są również mdłości i biegunka. Atak paniki objawy bywają niezwykle przerażające. Silny strach lub uczucie przerażenia potrafią trwać kilka minut. Dla osoby doświadczającej to jednak jak wieczność. Uczucie obezwładniającego strachu i niepokoju może dotknąć każdego. Płeć ani wiek nie mają znaczenia. 1 na 3 osoby w pewnym momencie swojego życia doświadczy ataku paniki. Najprawdopodobniej następuje to między 15. a 19. rokiem życia. Tylko u 3% osób ataki przeradzają się w długotrwałe zaburzenia. Każdy atak paniki ma swoją naturalną krzywą. Sam się kończy, nie zagrażając bezpośrednio życiu. Organizm potrzebuje godziny lub dłużej, aby pozbyć się symptomów ataku. Mózg interpretuje zagrożenie, dlatego reakcja jest tak silna.

Klaustrofobia a MRI to częsty problem. Klaustrofobia to lęk przed ograniczonymi przestrzeniami. Dotyka on około 7% populacji. W niektórych pracowniach nawet 10-20% pacjentów zgłasza objawy klaustrofobii. Klaustrofobia negatywnie wpływa na codzienne funkcjonowanie. Uniemożliwia na przykład przejazd windą czy przechodzenie przez tunele. Aparat do rezonansu ma kształt dużej tuby. Pacjent jest wsuwany do niej na automatycznym stole. Przestrzeń w środku rezonansu jest wąska i ciasna. To wywołuje stres u pacjentów. Ciągłe pozostawanie w bezruchu i hałas urządzenia potęgują stres. Badanie MRI jest skuteczną i bezinwazyjną metodą diagnostyczną. Jest jednak dużym wyzwaniem dla osób z klaustrofobią. Aparat MRI-wywołuje-lęk. Dźwięki emitowane przez urządzenia mogą wywołać niepokój. Silny dyskomfort może prowadzić do przerwania badania. Może także spowodować jego wydłużenie lub konieczność powtórzenia. Artefakty ruchowe mogą pogarszać jakość obrazów. Jest to szczególnie problematyczne przy nieutrzymaniu nieruchomej pozycji. Badanie metodą rezonansu magnetycznego jest bezbolesne. Jest również nieinwazyjne i bezpieczne. Nie wykorzystuje promieniowania rentgenowskiego. Korzysta z naturalnych właściwości magnetycznych ludzkiego ciała. Możliwe jest uzyskanie obrazów ośrodkowego układu nerwowego. Pokazuje również tkanki miękkie i inne narządy wewnętrzne. Aparat może wywołać panikę. Diagnostyka rezonansem jest ważna dla wykrycia wielu chorób. Pozwala zdiagnozować chorobę nawet bez widocznych objawów. Daje szansę na wyleczenie lub uniknięcie udaru, miażdżycy, nowotworu prostaty czy piersi. Klaustrofobia uniemożliwia badanie, dlatego tak ważne jest jej zrozumienie.

Fizjologiczne i psychologiczne podłoże lęku przed badaniem jest złożone. Myśli katastroficzne są głównym powodem powtarzających się ataków paniki. Ataki powodują nadmierne wydzielanie adrenaliny. Adrenalina przygotowuje ciało na ucieczkę lub walkę. Układ nerwowy wyrównuje poziom adrenaliny w normalnej sytuacji. Jednak przy ataku paniki ten mechanizm może zawodzić. Lęk i nerwica niszczą psychikę oraz zdrowie fizyczne. Nerwica to zaburzenie lękowe, potocznie nazywane nerwicą. Około 2,5 mln Polaków cierpi na nerwicę. Katastrofizacja jest zniekształceniem poznawczym. Autofobia to jeden z rodzajów fobii specyficznej. Zrozumienie podłoża powinno pomóc w radzeniu sobie. Osłabienie, panika i lęk mogą wystąpić po odstawieniu leków. Przyczyny ataków paniki często leżą w biologii i psychice. Nawyk oddychania przez usta i hiperwentylacja zwiększają podatność na panikę. Niedobór magnezu, witaminy D i kwasów omega-3 może wyzwalać ataki. Osoby śpiące mniej niż 6 godzin na dobę mają o 30% wyższe ryzyko zaburzeń lękowych. Nerwica i ataki paniki są tematem wielu pytań kierowanych do lekarzy. Ataki paniki mogą doprowadzić do zawału. Mogą również przypominać choroby serca, schorzenia układu oddechowego lub zaburzenia hormonalne. Badania rezonansem magnetycznym i tomografem komputerowym są bezpieczne i bezbolesne. Stres związany z badaniami może powodować ataki paniki. Dzieje się tak zwłaszcza w zamkniętych przestrzeniach. To precyzyjnie zorganizowana kaskada biochemiczna. Ma ona jeden cel: uratować życie. Atak paniki to komunikat organizmu. Mówi on, że coś w naszym systemie nie gra. Twoje ciało nie jest twoim wrogiem. To najlepszy sojusznik, jakiego możesz mieć.

Typowe objawy ataku paniki i lęku przed rezonansem to:

• Kołatanie serca i przyspieszone bicie, często mylone z zawałem.
• Uczucie duszności i ciasnoty w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu.
• Zawroty głowy i dezorientacja, wrażenie omdlenia lub utraty równowagi.
• Mrowienie lub drętwienie kończyn, często w rękach i nogach.
• Zwiększona potliwość, uczucie zimnego potu lub gorąca na ciele.
• Silny strach lub poczucie przerażenia, obawa przed śmiercią lub szaleństwem.
• Nudności lub biegunka, dolegliwości żołądkowo-jelitowe podczas lęk przed rezonansem. Pacjent odczuwa strach.

Porównanie ataku paniki z objawami innych schorzeń:

Objaw	Atak Paniki	Inne Schorzenia
Ból w klatce piersiowej	Nagły, ostry, często towarzyszy duszności	Stopniowy, tępy, może promieniować (np. zawał serca)
Duszność	Nagła, intensywna, bez widocznej przyczyny fizycznej	Stopniowa, związana z wysiłkiem lub chorobą płuc (np. astma)
Zawroty głowy	Uczucie omdlenia, dezorientacji, nagłe	Często przewlekłe, związane z problemami z błędnikiem lub ciśnieniem
Mrowienie kończyn	Nagłe, często wynik hiperwentylacji	Przewlekłe, związane z neuropatią, niedoborami, uciskiem nerwu
Potliwość	Nagła, obfita, zimny pot	Związana z gorączką, wysiłkiem, chorobami tarczycy

Zawsze konsultuj niepokojące objawy z lekarzem. Wykluczenie innych schorzeń jest kluczowe. Atak paniki, choć niezwykle przerażający, zazwyczaj nie zagraża życiu. Objawy mogą być mylone z zawałem. Dlatego zawsze należy wykluczyć medyczne przyczyny. Sam atak jest intensywną, ale przejściową reakcją organizmu na stres.

Niekompletne zrozumienie mechanizmów ataku paniki może prowadzić do błędnej interpretacji objawów. Opóźnia to poszukiwanie odpowiedniej pomocy. Walka z atakiem paniki zazwyczaj nasila objawy. Kluczowe jest przyjęcie postawy akceptacji i skupienie na oddechu.

• Zawsze konsultuj niepokojące objawy z lekarzem, aby wykluczyć inne schorzenia.
• Edukuj się na temat ataków paniki, aby lepiej rozumieć swoje reakcje i zmniejszyć lęk przed nieznanym.

Wykres przedstawia odsetek populacji, która doświadczyła ataku paniki w życiu oraz odsetek, u której ataki przerodziły się w długotrwałe zaburzenia.

Psychologiczne strategie radzenia sobie z lękiem i paniką podczas rezonansu

Ta część artykułu skupia się na praktycznych, psychologicznych metodach i technikach, które pomogą opanować atak paniki podczas rezonansu. Przedstawimy sprawdzone strategie, takie jak techniki oddechowe, wizualizacja, grounding oraz rola wsparcia społecznego, bazując na wiedzy z zakresu psychologii i doświadczeń, które można znaleźć na forach dyskusyjnych. Celem jest wyposażenie czytelnika w narzędzia do samodzielnego zarządzania lękiem.

Przygotowanie psychiczne przed badaniem jest bardzo ważne. Pacjent powinien zapoznać się z procedurą. Zdobądź wiedzę o badaniu MRI. Obejrzyj zdjęcia sprzętu. Przygotuj się na dźwięki podczas badania. Zapytaj personel o czas trwania badania. Odwiedź placówkę przed planowanym terminem badania. Pomoże to oswoić się z otoczeniem. Wiedza redukuje lęk. Słuchanie muzyki relaksacyjnej może pomóc. Medytacja wpływa na poprawę ogólnego nastroju. Jest to szczególnie korzystne w stresujących sytuacjach. Poczucie humoru i techniki relaksacyjne wprowadzają pozytywną atmosferę. Zmniejszają także poziom kortyzolu. Wiedza o tym, że każdy atak paniki ma swoją naturalną krzywą i sam się kończy, może być ratunkiem w krytycznym momencie. Przygotowanie psychiczne do MRI jest kluczowe. Im więcej wiesz przed badaniem, tym spokojniej przejdziesz przez całą procedurę. To powinieneś wiedzieć przed badaniem rezonansem magnetycznym. Zapoznanie się z informacjami o badaniu zmniejsza stres.

Techniki relaksacyjne rezonans mogą znacząco pomóc. Oddychanie przeponowe jest bardzo skuteczne. Możesz zastosować metodę 4-7-8 oddychania. Polega ona na wdechu przez 4 sekundy, zatrzymaniu oddechu na 7 sekund i wydechu przez 8 sekund. Wizualizacja to kolejna technika. Myśl o przyjemnych, spokojnych miejscach. Wyobrażaj sobie na przykład plażę lub las. Technika 5-4-3-2-1 pomaga w uziemieniu. Skup się na 5 rzeczach, które widzisz. Następnie na 4 rzeczach, które czujesz. Zwróć uwagę na 3 rzeczy, które słyszysz. Dwie rzeczy, które wąchasz. Jedną rzecz, którą smakujesz. Skupienie na zmysłach pomaga wrócić do "tu i teraz". Zamknij oczy podczas badania. Odwracaj uwagę od ciasnej przestrzeni. Słuchaj muzyki, jeśli placówka to umożliwia. Wiele z tych technik, choć w innym kontekście, jest również omawianych na *atak paniki w ciąży forum*, gdzie kobiety dzielą się doświadczeniami w radzeniu sobie z lękiem. Regularne praktykowanie technik relaksacyjnych zwiększa pewność siebie. Poprawia również wyniki na egzaminach. Techniki oddechowe, medytacja, wizualizacja, ruch i muzyka to skuteczne metody redukcji stresu. Medytacja może znacząco poprawić nastrój. Dobrej jakości sen i zdrowa dieta mają kluczowe znaczenie. Wpływają na efektywność nauki i stres. Techniki mindfulness i body scan pomagają w redukcji napięcia. Poprawiają również samopoczucie. Pozytywne myślenie, afirmacje i wizualizacja wzmacniają pewność siebie. Poczucie humoru i techniki relaksacyjne wprowadzają pozytywną atmosferę. Zmniejszają poziom kortyzolu.

Rola wsparcia psychologicznego i terapia poznawczo-behawioralna są kluczowe. Psychoterapia, szczególnie CBT, jest bardzo skuteczna. Pomaga ona w leczeniu ataków paniki i klaustrofobii. Skuteczność wynosi 70-90% w tych przypadkach. Terapia poznawczo-behawioralna lęk pomaga zidentyfikować negatywne wzorce myślenia. Umożliwia również zmianę zachowań. Zachęć do konsultacji z psychoterapeutą. Wsparcie specjalisty musi być rozważone. Ataki paniki dość dobrze poddają się leczeniu psychoterapią. Możliwe, że wystarczy kilkumiesięczna terapia. Pozwoli to uwolnić się od tego lęku. Terapia pomaga pacjentowi. Holistyczne podejście do leczenia przynosi spektakularne rezultaty. Wraz z rozwojem personalizacji terapii, pacjenci szybciej odzyskują stabilność. Niemożliwe jest całkowite wyleczenie. Można jednak znacząco zmniejszyć częstotliwość i nasilenie ataków. Psychoterapia, techniki oddechowe i zmiany stylu życia stanowią skuteczną triadę leczenia. Leczenie farmakologiczne można łączyć z terapiami psychologicznymi. Konsultacja z psychoterapeutą lub psychiatrą jest zalecana. Praca nad stresem i niepokojem jest ważna. Poznanie sytuacji wywołujących ataki również. Zmiana trybu życia jest kluczowa. Więcej snu, aktywność fizyczna, ograniczenie stresu. Leczenie psychoterapią poznawczo-behawioralną jest skuteczne w 70-90% przypadków.

Jak opanować atak paniki w trakcie badania:

1. Skup się na głębokim, miarowym oddechu, stosując metodę 4-7-8. Oddech kontroluje panikę.
2. Użyj techniki 5-4-3-2-1 do uziemienia, skupiając się na zmysłach.
3. Zamknij oczy i wyobrażaj sobie przyjemne, spokojne miejsce.
4. Słuchaj muzyki relaksacyjnej, jeśli jest dostępna w placówce.
5. Powtarzaj sobie, że atak minie i nie zagraża twojemu życiu, to normalna reakcja.
6. Poproś o obecność bliskiej osoby, aby zwiększyć poczucie bezpieczeństwa. Jak opanować atak paniki to kwestia praktyki.

Tabela porównująca różne techniki relaksacyjne i ich zastosowanie:

Technika	Czas trwania	Zastosowanie w MRI
Oddychanie przeponowe	3-5 minut	Przed i podczas wjazdu do tunelu, w trakcie badania
Wizualizacja	5-10 minut	Podczas wjazdu do tunelu, w trakcie badania (myślenie o przyjemnych miejscach)
Mindfulness	10-15 minut	Przed badaniem, skupienie na teraźniejszości
Muzyka	Cały czas badania	Podczas całego badania, zagłusza hałas aparatu
Progresywna relaksacja mięśni	10-15 minut	Przed badaniem, rozluźnianie kolejnych grup mięśni

Nie wszystkie techniki relaksacyjne działają na każdego. Ważne jest eksperymentowanie i znalezienie najbardziej skutecznych metod dla siebie. Samodzielne radzenie sobie z atakami paniki nie zawsze jest wystarczające. W przypadku nawracających i intensywnych epizodów konieczna jest profesjonalna pomoc.

• Praktykuj techniki relaksacyjne regularnie, nie tylko przed badaniem. Buduj odporność na stres.
• Stwórz 'plan ratunkowy' na wypadek ataku paniki. Zawieraj ulubione techniki i osoby do kontaktu.
• Rozważ konsultację z psychoterapeutą. Zrozum głębsze przyczyny lęku. Wypracuj trwałe strategie radzenia sobie.

W opanowaniu lęku przed prześwietleniem rezonansem magnetycznym pomagają techniki relaksacyjne, obecność bliskiej osoby, niekiedy lekarz przepisuje też środki uspokajające.

Ataki paniki dość dobrze poddają się leczeniu psychoterapią. Możliwe, że wystarczy kilkumiesięczna terapia, by uwolnić się od tego lęku. – dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski

Dzięki technikom oddechowym i wizualizacyjnym, medytacja wpływa na poprawę ogólnego nastroju, co jest szczególnie korzystne w stresujących sytuacjach.

Wykres przedstawia średnią skuteczność terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) w leczeniu ataków paniki w porównaniu do innych terapii.

Medyczne i technologiczne rozwiązania dla lęku przed rezonansem magnetycznym

Ta sekcja przedstawia medyczne i technologiczne alternatywy oraz wsparcie dla osób doświadczających silnego lęku lub ataku paniki podczas rezonansu. Omówimy różne typy aparatów MRI, takie jak rezonans otwarty, oraz możliwości zastosowania leków uspokajających czy znieczulenia ogólnego. Celem jest zapewnienie kompleksowego przeglądu dostępnych opcji, które mogą ułatwić lub umożliwić przeprowadzenie niezbędnego badania diagnostycznego.

Rezonans otwarty klaustrofobia to jedna z opcji. Rezonans magnetyczny otwarty jest aparatem o innej budowie. Zmniejsza on ograniczenie przestrzeni. Ma jednak niższą jakość obrazowania. Nie nadaje się do wszystkich badań. Dotyczy to na przykład jamy brzusznej, miednicy, klatki piersiowej i serca. Rezonans otwarty zmniejsza lęk. Może być rozwiązaniem dla pacjentów z silną klaustrofobią. Obecnie dostępne są urządzenia z większym otworem. Istnieją systemy otwarte. Dostępne są również urządzenia kompaktowe. Służą one do diagnostyki na przykład szczęki i zatok. Warto poszukać ośrodków diagnostycznych przyjaznych klaustrofobikom. Można skorzystać z rozwiązań zwiększających otwór urządzenia. Użycie urządzeń generujących mniej hałasu i pracujących szybciej jest również pomocne. Rezonans magnetyczny dostępny jest dla osób z klaustrofobią. Rocznie wykonuje się niemal 400 000 badań MR. Badanie metodą rezonansu magnetycznego jest bezbolesne. Jest także nieinwazyjne i bezpieczne. Nie wykorzystuje promieniowania rentgenowskiego. Korzysta z naturalnych właściwości magnetycznych ludzkiego ciała. Możliwe jest uzyskanie obrazów ośrodkowego układu nerwowego. Pokazuje również tkanki miękkie i inne narządy wewnętrzne. Badanie opiera się na bardzo czułym i nowoczesnym sprzęcie. Pozwala zdiagnozować chorobę nawet bez widocznych objawów. Daje szansę na wyleczenie lub uniknięcie udaru, miażdżycy, nowotworu prostaty czy piersi.

Leki uspokajające przed rezonansem mogą być stosowane. Omów możliwość zastosowania leków uspokajających. Przykładem są benzodiazepiny. Zawsze skonsultuj to z lekarzem. Lekarz zleca sedację. Konsultacja z lekarzem musi poprzedzać podanie leków. Wyjaśnij, kiedy stosuje się znieczulenie ogólne. Dzieje się tak u małych dzieci. Dotyczy to również skrajnych przypadków klaustrofobii. Anestezjolog podaje znieczulenie. Pacjent musi być na czczo. Minimum 6 godzin od ostatniego posiłku. Przed sedacją lub znieczuleniem ogólnym pacjent musi być na czczo. Przynajmniej 6 godzin od ostatniego posiłku. Leki uspokajające mogą być zalecone. Nie są podawane w pracowniach diagnostycznych bez zalecenia lekarza. W cięższych przypadkach można zastosować leki uspokajające. Możliwe jest też znieczulenie ogólne. Zawsze po konsultacji z lekarzem i pod nadzorem anestezjologa. Badanie MRI w znieczuleniu ogólnym jest zwykle wykonywane u małych dzieci. Może być stosowane także u dorosłych z klaustrofobią. Badanie rezonansem magnetycznym w znieczuleniu jest bezpieczne. Wymaga konsultacji z lekarzem anestezjologiem. Po podaniu środków uspokajających pacjent nie powinien prowadzić urządzeń mechanicznych. Personel medyczny powinien być przeszkolony. Powinien posiadać podstawową wiedzę z terapii poznawczo-behawioralnej. Powinien zapewnić życzliwą, empatyczną atmosferę. Ważne jest monitorowanie funkcji życiowych podczas sedacji. Znieczulenie ogólne lub sedacja to ostateczność. Warto spróbować innych metod najpierw. Wsparcie farmakologiczne może być niezbędne. Dotyczy to ciężkich przypadków lęku.

Tomografia a klaustrofobia to kolejna kwestia. Tomografia komputerowa (TK) jest zwykle szybsza niż MRI. Jest również mniej hałaśliwa i bardziej przestronna. Może ułatwić tolerancję badania. Wspomnij o nowoczesnych aparatach MRI. Są one wyposażone w technologię wideo. Mają też ekrany do oglądania filmów. To zwiększa komfort pacjenta. Technologia poprawia komfort. Pacjent powinien być świadomy dostępnych opcji. Tomograf komputerowy jest urządzeniem bardziej przestronnym. To może ułatwić tolerancję badania. Nowoczesne aparaty rezonansu magnetycznego są wyposażone w technologię wideo. Mają specjalny ekran do oglądania filmów. To zwiększa komfort. Wybrane placówki przychodni MULTI MED posiadają nowoczesne aparaty MRI. Pacjent ma kontakt z personelem przez mikrofon wbudowany w aparat. Warto używać urządzeń generujących mniej hałasu. Ważne są też te pracujące szybciej. Sprzęt przyjazny pacjentom z klaustrofobią jest coraz bardziej dostępny. Tomografia komputerowa wykorzystuje promieniowanie jonizujące. Ultrasonografia (USG) jest bezpieczna i nieinwazyjna. Tomografia jest często mniej klaustrofobiczna. Dzieje się tak ze względu na krótszy czas badania. Ma też bardziej otwartą konstrukcję aparatu. Wybór alternatywy zależy od diagnozowanej części ciała. Zależy również od specyfiki schorzenia. Zawsze skonsultuj to z lekarzem. Pacjent powinien poznać wszystkie dostępne metody.

Kluczowe pytania do zadania personelowi medycznemu przed badaniem:

• Czy mogę mieć osobę towarzyszącą podczas badania, aby czuć się bezpieczniej?
• Czy są dostępne słuchawki z muzyką lub możliwość odtwarzania własnej, aby zagłuszyć hałas?
• Jaki jest przewidywany czas trwania mojego badania, aby przygotować się mentalnie?
• Czy placówka posiada nowoczesne aparaty MRI z technologią wideo lub otwartym rezonansem?
• Czy istnieje możliwość przerwania badania w dowolnym momencie, jeśli poczuję się źle? Personel udziela informacji.

Tabela porównująca różne typy badań obrazowych pod kątem klaustrofobii:

Rodzaj Badania	Przestronność Aparatu	Czas Badania
Rezonans Klasyczny	Wąski tunel	15-90 minut
Rezonans Otwarty	Większa przestrzeń, otwarta konstrukcja	20-60 minut
Tomografia Komputerowa	Bardziej przestronna tuba, krótszy tunel	5-15 minut
USG	Brak zamkniętej przestrzeni	10-30 minut

Rezonans magnetyczny otwarty, choć mniej klaustrofobiczny, może oferować niższą jakość obrazowania dla niektórych obszarów ciała. Może to wpłynąć na diagnozę. Podanie środków uspokajających lub znieczulenia wiąże się z koniecznością zapewnienia transportu po badaniu. Pacjent nie może prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. Wybór odpowiedniej metody diagnostycznej zależy od wielu czynników. Ważne są wskazania medyczne i poziom lęku pacjenta.

• Zawsze informuj personel medyczny o swojej klaustrofobii lub lęku przed badaniem. Zrób to już na etapie rejestracji.
• Zapytaj o możliwość wykonania badania w placówce. Sprawdź, czy posiada otwarty rezonans magnetyczny lub inne udogodnienia.
• Skonsultuj z lekarzem możliwość zastosowania leków uspokajających lub znieczulenia. Jest to opcja, jeśli inne metody zawiodły.

Większość pacjentów z klaustrofobią, dzięki odpowiedniemu przygotowaniu i wsparciu, jest w stanie przejść badanie rezonansem magnetycznym bez większych problemów. – Affidea Polska

Im więcej wiesz przed badaniem, tym spokojniej przejdziesz przez całą procedurę. – Affidea Polska